Op deze pagina staan onze tochtverslagen
Op de Borneokade laden we de trailer af. Op een ijzige steiger rommelen we nog wat met de boten, lampjes en (driedubbele) kleding. Dan stappen we in. Net wat voorzichtiger, door de hoge instap en de dreiging van het koude water.
Onze boten sluipen de mistige Entrepothaven in. Je krijgt meteen een ander beeld van de woonschepen die hier aangemeerd liggen; vanaf de wal wat gesloten, maar vanaf het water mooi verlicht en open. Dit wordt een mooie tocht, met of zonder lichtkunstwerken.
Aan onze linkerhand een spookschip, het is de drijvende tuin De Oceaan.
Onder de woningen van de Entrepotbrug door richting de Nieuwe vaart. Daar rechtsaf naar molen De Gooyer, met Brouwerij het IJ ernaast. In restaurant de Kop van Oost zitten mensen heerlijk warm binnen te eten. Een dame op de kant is trots op ons, laat ze weten, ze zou meteen dood gaan van de kou...
Verderop passeren we werf 't Kromhout met de karakteristieke stalen bogen die in 1887 werden opgebouwd, leuk trivial pursuit weetje: de bogen werden daarvoor gebruikt voor de Wereldtentoonstelling van 1883 op het Museumplein. Uit de andere richting ineens ook kano's, een vereniging uit Deventer die ook de grachten hebben opgezocht.
Onder de Kattenburgerbrug en dan de open ruimte van het Oosterdok op met zicht op het Scheepvaartmuseum, VOC-schip 'Amsterdam' en het kopergroene gebouw van NEMO. Het wordt hier wat drukker met rondvaarten en andere bootjes want we zijn bij het lichtfestival!
Bij het voormalig marineterrein zien we "Gloeilamp" van Theo Botschuiver en aan de andere kant van NEMO de "Inversion waterfall" van UxU Studio, een waterval van licht die het gebouw op stroomt. Mooi geïntegreerd in het gebouw.
Samen met rondvaartboten en twee roeiboten, dubbel vier met stuur, onder de "Light gate" van Edwin Baruch door. Een grote toegangspoort van met licht beschenen gaasachtig materiaal, de poort lijkt wel een beetje te zweven.
Bij de Kikkerbilsluis, zie ik op de kaart, onder de Prins Hendrikkade door over de Oudeschans richting Montelbaanstoren. Al eeuwenlang de plek van een brug en waterkering. We zien "Rays of light" van Tamar Frank. Ooit was de Montelbaanstoren onderdeel van de verdediging door uitzicht over de stad en het water te bieden, nu lopen in drie richtingen vanaf de toren banen van dunne draadjes beschenen met blacklight. De lijnen van draden lijken zelf licht te geven.
Een kleine lus in de route via de Recht- en Krom Boomssloot en de Snoekjesgracht, genoemd naar Jan Pieters Snoeck, die hier in 1595 een huis liet bouwen met een snoek in de gevel. Hier is het stil en smal, met af er toe een verkilde fietser op de kade. Echt oud Amsterdam, je verwacht elk moment een paard en wagen.
De mist is verdwenen. Bij de café De Sluyswacht op de hoek van de Sint Antoniesluis vinden we "Tube display" van Lambert Kamps. Lichtgevende buizen die met luchtdruk in en uit kokers schuiven vormen letters en woorden die weer worden uitgewist door een volgend woord. Vlak na het Waterlooplein "Flying with the light", een 36 meter lange rij van vleugels die lijken weg te willen vliegen, gemaakt door Group B.
Over de Amstel via vuurvliegjes (Fireflies van Studio Toer) onder de Blauwbrug naar "Bridge 242" van Peter Vink, die wij beter kennen als de Magere Brug. Een lijnenspel op en onder de brug dat zowel de brug zelf als de normale lijnen van de contragewichten verandert. Langs Carré naar het Amstelhotel. "Sign" heet het werk, wij dachten meer aan "Revolutie" of "Molotov", het lijkt vanaf het water alsof het hotel in lichterlaaie staat. Vendel & De Wolf hebben met licht een fikkie gestookt.
Voor de Torontobrug en Mauritskade de Singelgracht op, in een tuin voor de Weesperpoort-brug een wit beeld, een buddha-achtige baby met een volwassen gezicht waar ik grappig genoeg niet van kan terugvinden wat, hoe of van wie. Langs elektrische fietsenmaker van Moof, Muiderpoort, Tropenmuseum. Daar is de molen weer! Achterlangs onder het Zeeburgerpad door langs de Funenkade, we zijn weer op de Nieuwe vaart.
Windstilte in de stad, we zweven, gedragen door glad water terug naar de Borneokade. Waar we ons uit de boten wurmen, wat na lang zitten in de kou nog niet meevalt. Er ligt zelfs ijs op het dek.
Opladen en wegwezen. Het was weer fraai.
Jasper van Ewijk
Kanotocht door Tuinen en moddersloten van Nieuw West...
Zondag 26 juni staken we met 12 leden en 1 gast de Plas over, op weg naar de Tuinen van West. Het was zacht weer, het water wiegend. Soepel voeren we naar de steiger aan het Ma Braunpad. Hier droegen we onze schepen over het fietspad naar het licht verscholen steigertje aan de overkant. Het gerenoveerde steigertje gaf goed toegang tot het water in de Binnenpolder. Het water boven het veen borrelde her en der. De dames slaakten gilletjes “Ajakkes!”, want de schone schepen en de peddels raakten besmeurd door de modder die vlak onder de waterspiegel grijnzend op ons lag te wachten om zich vrolijk vast te grijpen. Mijn aanvankelijk grijswitte nieuwe Freestyle veranderde rap
in een zebra met zwarte strepen.
Deze aftrap was duidelijk. Het zou een avonturiersroute worden. Toch snel lieten we het zuigende modderbad licht peddelend achter ons. Rechts het hoge groene riet waartussen stevige Cuba sigaren vol ornaat groeiden. Hierachter toornden de krachtige Berenklauwen bovenuit. Links het weiland, met ganzen, waarachter in de verte de menselijke hand middels bedrijfsgebouwen signeerde. En boven ons een rustige, welwillende hemel. We namen het geheel op en in, werden rustig, en voeren verder.
Onder het bruggetje door had Boeddha of de Efteling niet alleen sprookjesachtige roze (lotus)Waterelies geplant, maar deze ook afgewisseld met velden kleine boterbloemgele Watergentiaantjes. Wees stil....de nimfen huizen onder deze waterplanten.
Dromerig kwamen we bij de 2e overdraagplek. Dit was een roestige ijzeren balk waarover we de nieuwe kano’s beter niet heen konden trekken, maar licht tillen, want anders schrammetje, krasje! Ron gaf zorgvuldige aanwijzingen. Volgens mij is het goed gegaan. Hier werd onze pauzeplek. Marcel deelde gul koeken uit. Op het bruggetje visten mensen met magneten naar ijzeren schatten. Een vrolijke boer (O wonder) van de ‘laatste’ boerderij zoals hij dat noemde, maakte opgewekt een babbel en lachte over de steiger, naast de roestige balk, waar we waren afgeschrikt door jungle brandnetels. Ja, zei hij olijk, daar kom je niet doorheen, en het wordt ook niet bijgehouden.
Hup weer het water op. Verder.... Oef een boom in het water die de doorgang versperde. Dus voeren we via een andere sloot verder. Die werd smaller en liep dood. We hebben flink geoefend met keren en draaien, want de vaarweg onder de snelweg door bleek ook afgesloten. Maar ook nu weer tussen het draaien en keren door, voeren we plots door een schilderachtig laantje. De bomen aan weerskanten vormden een poort waaronder we door voeren.
Stilte.....................totdat
een koekoek ons onophoudelijk toeriep. Ron zette onmiddellijk koekoekend mee in. Omdat we het vervolg van de route, ondanks veel hulp uit en buiten de groep, niet konden vinden, zijn we via de heenweg teruggekeerd. Carol moest nog 20.000 vuilniszakken vanaf 3hg sjouwen en ging als een speer de Plas over. Wij hoefden dat niet en kwamen wat later voldaan en moe aan.
Eenmaal op de club werd er gepoetst en geschrobd.
De zwarte modder eraf en de nieuwe kano’s kwamen – de goden zij dank! – weer glanzend tevoorschijn. Het zijn uiteindelijk 15 wonderlijke avontuurlijke kilometers geworden.
Dank ook toercommissie!
P.S. Last but not least.
Later ben ik nog met mijn zoon bij Het Boothuys gaan eten. We hadden plots vreselijke honger. Het werd o.a. een mooie en ook zeer smakelijke pizza, overheerlijke artisjok, gegrilde groenten, gegrilde sardientjes en natuurlijk frietjes en Hibiscusthee. Er is veel meer. !Aanbeveling!
Lucia
Amsterdam Light Festival
Het was een koude windstille heldere zaterdagavond in januari toen we met 10 kanovaarders vanaf een steiger in Zeeburg de donkere nacht invoeren op weg naar de kunstwerken van het 10e lightfestival. We voeren eerst door de wateren van Amsterdam oost langs de molen van Brouwerij ´t IJ om bij de Kromhoutwerf de eerste lichtinstallatie te aanschouwen. Een mooi werk van Van Gogh!
Op de kade werd het steeds drukker met wandelaars, want ja, met de lockdown is een wandeling het enige uitje dat mogelijk is. Op het water is het gelukkig rustig. Geen rondvaartboten en slechts een enkele boot en we komen ook nog Suppers tegen.
Op het water zien de kunstwerken er nog veel indrukwekkender uit dan vanaf de wal. Vooral het spookschip naast het scheepvaartmuseum laat zich pas mooi zien als we er langsvaren. We duiken weer een grachtje in, de Binnenkant genieten van de vele woonboten en verlichte grachtenpanden. Sluizen ons langs de gele bollen voor de afzetting. Met een kano kom je toch mooi overal doorheen! Kijken naar de verlichte was die te drogen hangt en varen richting de Stopera.
De kunstwerken op de Amstel liggen er fantastisch bij. Ook aan het einde voorbij het Amstel Hotel komen we de Jedi tegen onder de brug en keren we terug naar de stad om aangetrokken door de witte stroboscooplichten met z’n allen door een zwart gat getrokken te worden.
Langs de kant blijft het druk. Duizenden mensen lopen als kudde achter elkaar aan en wij hebben veel bekijks. Langzaamaan naderen we het einde van de tocht. Beginnen we toch wat koud te worden en wil onze Lucia eigenlijk alleen nog maar heel hard naar huis peddelen. Dat doen we dan ook. Een mooie tocht door donker Amsterdam blijft iets magisch hebben.
De terugtocht naar de club eindigt voor Martin en Nathalie in een deceptie. De auto heeft geen puf meer en hen wacht nog een lange wacht op de wegenwacht die hen naar huis sleept.. Gelukkig kan ik de kanokar met de kano’s achter de auto hangen en komt iedereen moe, koud maar voldaan thuis om op zich aan de kachel en een warme choco op te warmen. Op naar ons volgende kano-avontuur!
Erwin Lubberding
Zondag 4 juli een thuistoer Rembrandtpark
Een 10 tal kano’s voer vanaf de steiger linksaf, achterlangs 2 eilandjes, bij de Oostoever 2 bruggen onderdoor, en meteen scherp rechtsaf onder een veel lager bruggetje, dat de koers Rembrandtpark bepaalde.
Bij vertrek hadden de regengoden hun afspraak van 14:00 een uurtje verzet. We hoopten op meer, zodat de BBQ daarna rond 18:00 niet in het water zou vallen.
De meesten hadden immers hun hapjes meegebracht en in de koelkast bij de voetballen gelegd. (mysterie)
De 8-10km lange toer kenmerkte zich door een bewolkt hemeldak, waar de zon soms zacht knipoogde.
De hoge waterstand gaf aan welke weergoden de afgelopen dagen hun zegen hadden gegeven.
Het voluptueuze groen, herinnerde ons eraan dat een snoeischaar, zeis, kapmes welkom was geweest bij een bijna dichtgegroeide doorgang. Dit was overigens niet de reden waarom ik in het riet werd opgeknoopt, maar omdat ik handig de peddel erin kluwde en dus lacherig vast kwam te zitten. Een helder verkeerd voorbeeld dus.
We werden ook onbarmhartig gewezen op het onderhoud van het water. Een schoonmaakroute is zéééééér aan de orde. Geen details hierover want ....... ach en wee. Maar voor waterliefhebbers een NOODZAKELIJKE bijdrage.
Overigens de karpersterfte lijkt over. Betekent dit dat ze allemaal dood zijn? Waternet is geheel op de hoogte. Dit hoort ook bij haar takenpakket lijkt me.
Ondertussen voer de groep babbelend en groetend over het rustige water voort.
In het Rembrandtpark, dat zowel gezelligheid als stilte oasetjes biedt, stopten we vlakbij het Nachtwachtlaantje, waar een lelijk bedrijfsblokkendoos uit het water oprees.
Terwijl Koen onophoudelijk vrolijk eskimoteerde, kon onze touroperator zijn verlate lunch inzetten en hoopten de andere kanoërs dat Koen NIET zich vanaf het terras of hoger ......... hij doet weleens ......... Gelukkig bleef het hierbij.
Bij metrostation Heemstede, zagen we hoe je op verschillende manieren onder een heel laag bruggetje door kon:
Met je neus op de knieën, of rechtop licht de onderkant van het bruggetje beroerend, of onder de spinnenwebben weer tevoorschijn, of angstig kreunend, of zoals Martin - na zich te hebben afgezet - in rechte lijn beheerst als een vis er onderdoor schoot.
Na deze ‘oefening’ zat bij iedereen zijn of haar kop er nog keurig op, wat mijn naam hiervoor: het “guillotine” bruggetje vooralsnog geweld aandoet.
Een hele fijne thuistocht was het weer.
Het IJsvogeltje heb ik dit keer niet gespot, misschien omdat ik na het guillotine bruggetje even heel nodig moest sprinten naar de BBQ.
Dank weer toercommissie maar ook de kern die deze activiteit warm ondersteund!
Lucia Loupias
Kanotoer 13 juni 2021 door Utrecht e.o.
Met 11 personen, 9 kano's en een Canadees vertrokken we, overgoten door zon, naar Utrecht.
Het beloofde een prachtige dag te worden en deze belofte werd vol bewaarheid.
Bij aankomst op de Kromme Rijn werden we begroet door mooie, ranke en stevige blauwe en groene libellen met vleugels van zwarte tule, leek het wel.
Veel mensen zochten net als wij het water op. Het was een gezellig, bijna ouderwets- vriendelijk-zondags-samenkomen. Naar buiten allemaal. De terrasjes waren nog niet vol, maar dat zou ongetwijfeld veranderen.
Behalve langs terrasjes aan de Oude Gracht, voeren we ook langs mysterieuze woningen en opslagruimtes pal aan het water, met kleine deuren en ramen, waar je soms naar binnen kon gluren. We voeren langs fantasierijke grote tuinen, waarvan slechts een enkele door een niets te wensen overlatende betimmering aan het oog werd onttrokken. "De Paardenkathedraal!" werd ons uitgelegd, door andere vaarders, "Mijn moeder heeft hier vroeger gewerkt!" riep ze nog terwijl ze ons passeerden.
Een gezellige, vriendelijke sfeer heerste er. De mensen waren blij.
Verder ging de tocht tussen een erehaag die de bomen aan weerszijden speciaal voor ons vormden.
En dan ineens dat smalle Minstroompje..... weg van de drukte.
Het gezellige gebabbel verstomde vaak door de wonderschone indrukken, die we opdeden. Terwijl Koen eskimoterend en erg scheefhangend in zijn kajak de dames deed schrikken, en een van de Erica's een lekkere douche nam onder een waterfontein, hield Martin onze koers vast.
Zoveel gezien, genoten, gelachen, verstild ...........
Het was ongeveer 17:30 of later toen we op de vereniging arriveerden. De kano's werden snel weer opgeborgen. Uiteindelijk streek een achtergebleven groepje van 6 leden nog neer bij Steiger 4. Tapas!!
Alle tochten waren mooi en zo verschillend. En steeds denk ik: dit was de mooiste tocht.
Hoera binnenkort weer!
Dank Toercommissie,
Lucia Loupias
Tour de Tuinen van West - Ooievaars, dollende koeien, berenklauw en riet.
Op een zonnige zondagochtend, 30 mei 2021, varen we uit over de Sloterplas. Zestien kajakkers, waaronder flink wat nieuwe leden. Een monsterscore die de dertien deelnemers van vorige tocht overtreft.
Via de Osdorpergracht en Hoekenesgracht passeren we 'de 1100 roe', een poldermolen uit 1674 die tot 1965 aan de Haarlemmerweg stond. Iets verderop volgt de eerste 'overdraag' van de "2x heen 2x terug" die we zullen doen. We steken het Ma Braunpad over, terwijl de eerste ooievaars overzeilen.
Nu zijn we echt 'de stad uit'. Wat is het hier prachtig! Alleen het water is minder... we varen een klein stukje door wat je dik, of sportief water zou kunnen noemen. Je peddel kan niet te diep, want dan beland je in de modder. Het ruikt er even wat minder prettig, waarbij het aantal dode vissen dat hier drijft niet zal helpen. Misschien stierven ze als gevolg van zuurstofgebrek? Dat kan in water ontstaan als er overstort uit de stadsriolen plaatsvindt na heftige regenval. Hopelijk niet iets ernstigers. Een bocht verder gaat het al weer makkelijker. We hebben aan onze rechterhand achter het riet een fietspad en volkstuinparken De Eendracht en TIGENO, kort voor: ‘Tuinieren is Genoegen en Nuttige Ontspanning’. We kijken links uit over grasland, ganzen en ooievaars in vlucht met als achtergrond de 'skyline' van Amsterdam-west.
De bebouwing neemt nog wat verder af en de natuur neem toe. We varen nu door wat sinds 2007 Tuinen van West heet; vier polders die zijn ontwikkeld tot multifunctioneel stadslandbouw- en recreatiegebied. We gaan langs de rand van de Lutkemeerpolder, waarover de laatste tijd flink wat te doen is; actievoerders verzetten zich tegen de bouw van een bedrijventerrein met groot distributiecentrum voor Albert Heijn. Wat verderop leggen we rechts aan bij een alternatieve overstap. Berenklauw heeft de beoogde steiger volledig ingesloten. Na een korte lunch (met traditionele stroopwafels van Jaap! En Napoleon zuurtjes van Lucia!) gaan we weer te water. We varen langs het Bijenpark, en worden omgeven door oevers met grote berenklauw en wanden van jong riet. We zien ooievaars op het nest en een ijsvogel! We banen ons in een lint van kajaks een weg door het land.
De omgeving verandert weer een beetje, we zien wat meer van de recreatiefunctie van dit gebied. Spelende koeien die met ons meerennen en spelende mensen die met een touwbrug het water oversteken. De fruitbomen van de Fruittuin van west, afgewisseld door ietwat sjofele kerstbomen. Die logeren daar totdat ze voor kerst weer door hun eigenaars worden opgehaald. We komen langs het randje van evenemententerrein Polderheuvel en de moderne houten vakantiehuisjes van de Free Lodge Village.
Een klein rondje extra, omdat het er zo mooi is, en dan zijn we toch echt terug bij onze lunchplek. Na tweemaal overdragen terug laten we het stukje door Geuzenveld zitten en varen dezelfde, meer directe, route terug naar de Sloterplas. Daar is het nu een stukje drukker geworden; Amsterdam zoekt de middagzon op! Weer veilig aan wal komen ook de nieuwe cursisten net terug. We vegen de boten schoon en leggen ze terug in de loods. Tot de volgende zonnige tocht!
Groet,
Jasper & Marjolein
Clubtocht KvS Nieuwkoopse Plassen (16-5-2021)
Eindeloze rietlanden onder Hollandse luchten
Op een regenachtige zondagochtend druppelen we binnen op de Christoffel Plantijngracht en scharrelen rond op het terrein. Nieuwe leden zoeken boten, peddels en krijgen spatzeilen te leen. Oudgedienden pakken hun vaste spullen uit de loods en leggen alles klaar voor vertrek. Dertien boten worden uiteindelijk op de trailer en het dak van de auto van Martin gehesen. We kunnen op pad!
Het onweer neemt, wanneer we aankomen bij werkschuur de Kievit, met een laatste knal afscheid. Hopen we. Want we willen het water op en dat is makkelijker, leuker en veiliger zonder donder en bliksem. De weer-apps geven gelukkig aan dat het beter moet worden. Tegen de tijd dat alles is afgeladen, klaargelegd en aangetrokken lijkt dat te kloppen, de wind en regen nemen af.
Iedereen de boot in. We starten de route over de rivier Meije met langs de kant boerenland, koeien, schapen en de huizen van het gelijknamige lintdorp. Langzaam komt de watertoren 'Het Potlood' in zicht. Bij een wel erg lage draaibrug stapt Martin soepel uit zijn kajak om de brug te bedienen en verliest daarbij zijn telefoon. iPhone te water! De bodem is liggend op de kant gelukkig net bereikbaar en na wat andere interessante vondsten komt de telefoon boven water. En werkt zelfs nog. We kunnen de tocht dus zonder schade vervolgen.
We varen niet voor lang, want nu we toch al zeker 3 kilometer hebben afgelegd kunnen enkele deelnemers een zeer verleidelijk aanbod van koffie en zelfgemaakte appeltaart bij Buitenplaats de Blauwe Meije niet weerstaan. Een korte gezellige stop waarna we weer instappen en onze zeiltjes vastzetten met hulp van Jaap die dat vanuit zijn boot heel handig kan. Nog een klein stukje verder en dan slaan we af, het natuurgebied in richting Nieuwkoop.
Smallere watertjes, we varen tussen het riet. Het wordt ook wat stiller. We glijden af en toe door het water. Zagen we daar de purperreiger? Jawel! Een lepelaar, ganzen, reigers, futen, roofvogels, en daar.. een watersnip, die sommige nog kennen van het 100 gulden biljet. Of was het een grutto? Of toch een wulp? Maar heeft die niet een krommere snavel? Er is meer dan genoeg te zien; als er geen dieren zijn is er het water, de uitgestrekte omgeving en de oerhollandse lucht erboven. Erg mooi.
Martin lijkt als toerleider overal te vinden en Koen komt af en toe voorbij met gebruik van bijna iedere kano-houding die voorstelbaar is, zijn kajak hangt af en toe vervaarlijk schuin in het water. We varen rustig verder tot onze tweede stop, midden in de natuur, waar we de veenbodem van dit gebied goed kunnen voelen. We eten onze maaltijd en stroopwafels van Jaap op een verende vloer waar je voeten zachtjes wegzakken in een klein laagje water.
Nog een laatste stuk varen door de schitterende natuur en een laatste blik richting een voor alle mensen afgesloten plas. Dan keren we terug op de Meije die ons weer terugbrengt naar het begin. Nu weer terug naar huis en ons verheugen op een volgende tocht.
Jasper en Marjolein
Bollentocht
Op 2 mei 2021 hebben we de tweede verenigingstocht van dit jaar gevaren.
Ook deze tocht had een botanisch karakter, net als de eerste.
Na het vinden van een goede instapplek en het oplossen van een logistiek probleempje konden we aan de tocht beginnen.
Een tocht over een kanaal en diverse sloten en langs dorpjes dus leuk afwisselend.
Het werd een frisse tocht, waarbij de zon de 10 deelnemers, waaronder een aantal nieuwe leden, regelmatig voldoende opwarmde om ons prettig te voelen.
Kortom, het was zoals altijd een genoegen om in dit gezelschap te varen.
De kleuren pracht van de bollen was mooi, maar het was een rare gewaarwording om de Keukenhof zonder bezoekers te zien.
Geen fotograferende toeristen bij het ophaalbruggetje en de molen.
Omdat er bij de kanovereniging Lisse mensen aanwezig waren konden we daar uitstappen en dat ging een stuk makkelijker dan bij de Jachthaven.
Ook deze tocht is weer een uitnodiging om aan de volgende tochten deel te nemen.
Tot dan,
Henny IJzerman.
Door het Amsterdamse bos
11 april 2021 vertrokken we als select gezelschap, van 5 personen, met een auto pus trailer en een fiets. EINDELIJK weer de EERSTE kanotocht van het seizoen, en ook nog naar het Amsterdamse Bos!
Omdat de zon schielijk naar ons knipoogde, waren we in opperbeste stemming.
Die stemming was geheel terecht. Het was weliswaar koud, maar ook vaak zo zonnig dat je de kou vergat.
Het water droeg ons door het Amsterdamse Bos, waar we de kano's/kajak 2x overdroegen. Eerst naar De Poel, waar Martin ons naar het J.P. Thijssepark leidde. Een prachtige Heemtuin die de Lente inluidde. De zorg voor en de goede kijk op de flora is hier liefdevol weergegeven.
Omdat het weer en de natuur zo mooi waren in dit grillige begin van de lente, wilde Erica weten of ze droomde. Dus schepte ze speciaal flink wat water bij vertrek, werd voor de helft nat.......en constateerde; ja het water was bar koud.
Het jasje van Nathalie zorgde ervoor dat de waterkou Erica niet geheel blauw kleurde waardoor ze de tocht niet hoefde te onderbreken. Haar tip is: Neem je extra droogkleding mee IN de boot. Wel zo handig. ;)
Na het Park, maakten we een klein avonturierstochtje om het 'armlastige' KLM gebouw. De rottende waterplanten waarschuwden ons; Ga terug. Hier gaven we natuurlijk geen gehoor aan en hebben de aantekening gemaakt dat deze route doodloopt.
De zon scheen, Erica zag er levend uit, dus we voeren gewoon terug en verder door het Bos.
Het was een mooie volle route. Heb veel genoten van: het weer kanoen (wat was ik stram bij het vertrek), van het water, van het Bos, de Heemtuin en van het vele babbelen op het water. Reuze gezellig. Als de natuur zich nog verder ontplooit, zouden we zeker terug kunnen gaan. Helemaal tevreden over deze, prima 14 km, aftrap van het seizoen, arriveerden we 16:00 op de club.
Dank Martin, Henny en toercommissie!!!!!
Lucia Loupias
Weekend 25-27 sept. 2020 varen op de Linge!
Een rustige, mooie rivier. 2 Dagen ruim 30 km varen.
19 Kanoërs riepen enthousiast JA!
11 man en vooral vrouw zetten, uiteindelijk op Camping Betuwestrand tussen 2 buien door, hun tent op, onder 8 wakende ogen vanuit een camper en een stacaravan.
Zaterdag gaven de weergoden ons een stralend fiat.
Helemaal blij reden we met trailer en 4 auto’s naar Beesd waar we vanuit een privétuintje met steiger mochten afvaren.
Voor de beginners: instappen vanaf de hoge kant. De geroutineerde kanoërs demonstreerden en hielpen vanuit soepele buikliggingen. Alphons opgewekt als altijd, had mede goed gezorgd voor de goede afvaart en keek met grote grijns vanaf de steiger en onder applaus hoe zijn kano zonder hem wegvoer.
Eric stak er zijn kano voor, en weldra zaten we toch allemaal op de Linge.
Wat een onverwachts zonnig genot! De voorspellingen waren somberder geweest.
Lunchen in het gras en verder naar Heukelum. We voeren die dag ruim 16 km. Heerlijk.
De avond BBQ werd een gezellig samen eten en iedereen kroop daarna snel rozig in de slaapzak door enkele regendruppels gemaand.
Helaas toonden de weergoden de volgende dag hun Hollandse Calvinistische kant. 1 Dag bleek genoeg.
- Geniet met mate. -
Beaufort werd hoger en de regenvoorspelling natter.
Gelukkig konden we nog droog ons kampementje afbreken.
We troostten ons met koffie en appeltaart en mooie herinneringen aan de vorige dag.
De kano’s werden op de vereniging weer met hetzelfde elan afgeladen zoals ze 2 dagen eerder werden opgeladen.
Wanneer doen we het nog eens?!
Lucia Loupias
Hiernaast een paar foto's van de kanotocht op 25-7-2020 langs de randen van Nieuw-West zonder overdragen.
Een verslag over deze tocht zien we graag tegemoet.
De deelnemers kunnen de hele onbewerkte serie op vragen via website@kanoverenigingsloterplas.amsterdam.
